I'm back...

Een vogel met zwart en wit getekende veren scheerde over de eindeloze puntige kliffen van Birdzz. Haar ogen waren zoekend naar de grond gericht en haar poten waren verstopt onder haar dikke verendek, maar ze was klaar om ze elk moment uit te klappen. Haar doel was om een klein knaagdier op te sporen en aan te vallen, maar helaas leek dit gebied zo goed als uitgestorven. En in sprinkhanen had ze helemaal geen zin, want ze hield niet van die kleverige binnenkant. Daarbij zaten ze vast vol met pesticiden. Een vieze rilling ging over haar rug heen. Haar tong stak ze van walging buiten haar snavel. Hmpf.. dan maar niks te eten. Haar blik viel op een paaltje, die vroeger vast een deel uitmaakte van een hek. Ze minderde snelheid, rees haar vleugels en liet zichzelf voorzichtig zakken op het houten paaltje. Haar nagels groefde ze diep in de kleine naadjes. Haar smalle kop richtte ze schuchtig alle kanten op, zoekend naar een eventuele prooi of misschien wel gevaar. Na een paar minuten niks gespot te hebben ging ze wat rustiger zitten, rustte ze haar kop op haar borstveren en dacht na. Ze had dit gebied echt gemist. Geboren was ze hier niet, en lang had ze hier ook niet gewoond, maar toch deed dit gebied, dit hele land haar iets. Misschien omdat dit de eerste plek was waar ze daadwerkelijk vrienden maakte, en waar ze een zwerm leidde, een thuis had. Daar konden die jaren reizen niet tegen op, zelfs niet als je alle goede momenten bij elkaar zou pakken. Helaas leek Birdzz nogal uitgestorven. Een zucht ontsnapte uit Pearl's snavel. Wat zou ze weer graag een van haar oude vrienden zien, maar het leek hopeloos. Misschien moest ze ook hier overnieuw beginnen, nieuwe uitdagingen aangaan, vriendschappen sluiten met nu nog onbekende vogels. Ja, dat was een goed plan. Een geluid van rollende steentjes liet haar omkijken. Een vogel naderde het paaltje waar ze op zat. Wie was dat?

Over de scherpe en soms gladde stenen scheerde een totaal andere vogelsoort. Glare, een kleurrijke Goudfazant, was net als Pearl terug in zijn oude gebied, zoekend naar wat gezelschap. Normaal was hij niet zo sociaal, maar nu hij al weken zijn snavel niet meer open had getrokken om te praten mistte hij toch de andere vogels. Maar gelukkig kwam zijn wens om een andere vogel te spotten snel uit. Een jonge vrouwelijke ekster vloog over de kliffen heen. Glare was niet de beste in vliegen met zijn toch ietwat te korte vleugels, dus bleef hij maar hard door rennen. Hij was liever uitgeput dan dat hij probeerde te vliegen en uiteindelijk op zijn snavel viel. Mooi, de Ekster vloog niet meer door, maar landde op een paaltje. Glare bleef rennen maar minderde wel zijn vaart. Eenmaal aangekomen bleef hij enkele meters van de Ekster op de paal vandaan staan. Die had hem nog niet gezien. Hij bestudeerde de vogel even, en deed daarna een stap achteruit. Los zittende steentjes rolden over de grotere vaste stenen, en de Ekster draaide haar kop naar Glare toe. Net zoals elke andere ekster zag ze er eigenwijs uit. Het was vast weer zo'n grappenmaker, zo'n type die op andere dieren hun kop ging zitten, of op mensen poepte puur voor de lol. Met een strakke blik keek Glare terug naar Pearl. Hij had geen zin in een stomme eksteropmerking. Misschien kon hij een flauwe openingszin ontwijken door zelf het gesprek te beginnen. ''Hallo..'' zei hij met een serieuze rustige stem. ''Mag ik u vragen wat uw naam is?'' Vroeg hij netjes. Zijn blik werd vragend, en zijn staartveren liet hij rustig tot de grond zakken.

De vogel rende hard, maar minderde zijn vaart al snel, waardoor Pearl de vorm en de kleuren van de vogel nu goed goed zien. Het was een rode vogel, met een gele kuif, een oranje kraag in zijn nek, een groene rug, blauw gekleurde vleugels en een bruin met zwart gestreepte staart. Pearl keek er even bewonderend naar. De hield heel erg van verschillende kleuren, en deze vogel leek ze allemaal te hebben. Ook vloog de vogel niet, maar had hij hard naar haar toe gerend? Wat was dit voor rare vogel? Haar blik ging echter weer naar de gezicht van de vogel wanneer deze tegen haar begon te spreken. ''Hallo..'' zei hij serieus en rustig. Pearl wou een opmerking maken over zijn regenboogvel, maar er kwam nog een zin van de Goudfazant achteraan. ''Mag ik u vragen wat uw naam is?'' zei de Engelse vogel op een nette toon. Oh nee hé, was hier dan geen enkele vogel die lol wou hebben? Leefden hier alleen serieuze of chagrijnige vogels in dit gebied? Vroeger was dat wel heel anders, die maakten altijd lol. Het zou zo moeilijk worden om nieuwe vogels te vinden voor haar zwerm vol dieven en grappenmakers. Pearl kon het niet laten om even dom te grinniken. Ach, had ze wel veel vogels om te kunnen pesten. ''Mijn naam is Pearl. En jouw naam is, regenboogachtige lopende vogel?'' vroeg ze met een zeer overdreven vragende toon in haar stem. Ze draaide haar kop schuin, en hipte de paal af. De vogel leek niet vijandelijk, en zijn snavel leek niet voor vlees te zijn bedoeld. Ook kon hij niet vliegen, dus zag ze hem niet als mogelijk gevaar. Een vrolijke grijns kwam op haar gezicht.